Prevaricación

QUEDAN TRES DÍAS. HOXE ÚLTIMO DE CAMPAÑA E MAÑÁ TEMPO DE REFLEXIÓN…E EIQUÍ VOS DEIXAMOS A QUE NOS ENVÍA UN VECIÑ@ DO CONCELLO…

O nacemento dunha estrela.
De estrela a estrelado

Chegamos a un extremo no que no circo mediático da política, se non estas metido en catro ou cinco fregaos, non es ninguén. Hoxe por hoxe, trunfa o que sabe forxarse un nome nos medios sen importar o fin, e que mellor trampolín que as visitas o xulgado e a noria da vida pública.

Primeiro foron as preferentes, centos de estafados que a duras penas recuperarán parte dos seus aforros, e mentres os estafadores reciben gratificacións dos bancos por cumprimento de obxetivos, indemnizacións de escándalo, e nalgúns casos, recolocacións en empresas de alto nivel como “asesores” de non se saben ben que, ou prexubilacións anticipadas quentando cómodos sillóns en despachos políticos.

Logo veu o pseudopelotazo da A-76, intereses de constructoras locais, expeculacións con terreos susceptibles de expropiación etc… caldo de cultivo regado secretamente con altas doses de oscurantismo, desinformación, ocultación e falsificación de documentos, e una “miaxa” de prevaricación (ingrediente imprescindible en todo entratado que se precie). O que non contaron foi ca perseverancia dangúns veciños que cortaron de raíz e fixeron leña do proxecto, convertendoo en cinsa e fume. Crucémolos dedos, non vaia ser que resurxa coma o fénix.

E como non podía ser doutro xeito, e para consolidar o estrelato, denuncias por prevaricación, trafico de influencias, revelación de segredos, branquexo de capitais, contratos ligados a persoal funcionario do concello, operación cóndor… etc. Etc. E todo isto, en “campaña electoral”, o máis puro estilo Bollywood, soio falta como fulión final o desfile xeral de exaltación do poder, recorrendo as parroquias do concello, en baño de multitudes e arroupado no seu xogo de tronos por tódolos veciños que ao longo de 30 ou 40 anos a maquinaria do poder baltarista foi castrando psicolóxicamente ata anular e dobregar a capacidade do raciocinio, da liberdade de pensamento e decisión, e que por desgracia, neste e noutros concellos do país seguen a ser maioría.

Autómatas futuristas que incongruentemente son controlados por reminiscencias feudalistas onde non ten cabida a discusión, a discrepancia ou a liberdade de expresión. Non hai máis que asistir a celebración dun pleno para entender estas afirmacións.

Despois de todo esto, voltarán a gañar as eleccións por maioría, e celebrarano a bombo e platillo, perdéndose outra oportunidade para esixirlles que as cousas se fagan doutro xeito, para TOD@S e con transparencia.

Indignación? Xa non, máis ben medo. Soño. E soño que unha criatura do averno, entra pola noite na miña cama a practicarme una trepanación na que me lobotomizan o senso da tolerancia, da xustiza, da igualdade e da liberdade. Choro. E entre as bágoas, sinto como soio me queda a dignidade e maila vergoña, e decido non espertar do meu soño, antes que levar unha vida axeonllado.

Outros nembargantes, seguirán dicindo: “Botame pan e chámame can”. Pasarán a súa insulsa vida, digna de lástima, ladrando e danzando o redor do mesmo amo que o encadea e oprime, e que unhas veces votaralle o pan debecido, e outras moitas levara paus non merecidos.

Benchodixen.